Waarom nu focussen op Contemplatieve Wetenschappen

Contemplatieve wetenschap is interdisciplinair en heeft tot doel dergelijke veranderingen in geest/hersenen/lichaam op cognitief, gedrags-, emotioneel en perceptueel gebied te verduidelijken. Deze richten zich op het relateren van dergelijke veranderingen aan neurobiologie en first-person ervaring.

In de afgelopen 2500 jaar hebben mindfulness-praktijken zich langzaam verplaatst van Noord-India naar het grootste deel van Azië en bereikten ze uiteindelijk de westerse wetenschap en cultuur aan het einde van de 20e eeuw. Dit markeerde een belangrijke gebeurtenis in de menselijke geschiedenis, omdat voor het eerst in tweeënhalf millennia de wijsheid van contemplatieve tradities wereldwijd gedeeld, begrepen en overgenomen kon worden door mensen en beoordeeld door de wetenschap. Deze mindfulness-oefeningen hebben geleid tot een nieuw kennisgebied - contemplatieve wetenschappen, dat verder gaat dan het uitgangspunt (mindfulness) en is gewijd aan het floreren van de mens.

Mindfullness in de wetenschap

De fundamenten van mindfulness-oefeningen zouden door de Boeddha zijn gelegd en tot op de dag van vandaag dienen ze als de ultieme gids naar meer vrede, vrijheid en geluk. Er zijn vier mindfulness-fasen:

1. Mindfulness van lichaam en elementen (mindfulness van adem, van onze stappen tijdens het lopen, van kauwen in mindful eten, mindfulness van onze organen, enz.);
2. Mindfulness van gevoelens (mindfulness van plezierige, pijnlijke en neutrale gevoelens);
3. Mindfulness van bewustzijn (mindfulness van de gemoedstoestand); en
4. Mindfulness van mentale objecten (mindfulness van onze gedachten, ideeën en concepties).

Deze vier belangrijke fundamenten van mindfulness-oefeningen laten ons zien hoe we kunnen beginnen met zoiets eenvoudigs als opmerkzaamheid van de adem en kunnen uitgroeien tot diepere niveaus van onszelf om meer vrede, vrijheid en geluk in ons leven te cultiveren. Om de peetvader van de moderne mindfulness te citeren, professor Jon Kabat-Zinn: “Mindfulness is de praktijk om doelbewust de aandacht te vestigen op ervaringen die zich in het huidige moment voordoen, zonder oordeel”, wat een vaardigheid is die is ontwikkeld door middel van gerichte meditatie.

Mindfulness en andere oosterse contemplatieve tradities zoals meditatie, yoga, intensieve ademhaling, mantra-recitatie, gaven uiteindelijk het leven aan de contemplatieve wetenschappenbeweging in het Westen. De boeddhistische praktijken die in contemplatieve wetenschappen zijn opgenomen, omvatten verschillende methoden voor het cultiveren van meditatieve stilte (Samatha) en contemplatief inzicht (Vipassana). Deze meditatiepraktijken worden onderwezen in zowel de Theravada- als de Mahayana-scholen van het boeddhisme, met enkele kleine verschillen in benadering.

Wat is contemplatieve wetenschap?

Contemplatieve wetenschap vormt de brug tussen de empirische studie van de wetenschap van het bewustzijn en de subjectieve analyse ervan door middel van contemplatie. Dit onderzoeksgebied richt zich op de veranderingen in de menselijke geest en lichaam als gevolg van contemplatieve praktijken, zoals yoga, op mindfulness gebaseerde meditatie of tai chi. Contemplatieve wetenschap is interdisciplinair en heeft tot doel dergelijke veranderingen in geest/hersenen/lichaam op cognitief, gedrags-, emotioneel en perceptueel gebied te verduidelijken. Deze richten zich op het relateren van dergelijke veranderingen aan neurobiologie en first-person ervaring.

Contemplatie als term komt van het Latijnse 'contemplatie' en Grieks 'theorie.' De term komt ook vaak voor in de Bijbel samen met het woord 'meditatie'. Toch wordt het ook gezien in andere op wijsheid gebaseerde tradities en religies. In de klassieke periode werden contemplatie en meditatie gezien als een algemene techniek om de aandacht te richten om de toestanden van rust, concentratie en inzicht te verdiepen.

Contemplatieve wetenschappen omvatten ook een onderzoek naar fundamentele principes van ons welzijn, waaronder een gevoel van zin en doel, manieren om de wereld te kennen en te ervaren, altruïstische vormen van motivatie, vriendelijkheid, liefde, dankbaarheid, mededogen, vergeving en filosofisch begrip van onszelf, wijsheid en de aard van het lijden. Bovendien kunnen contemplatieve wetenschappen ook onderzoek inhouden naar sociale rechtvaardigheid, conflicten en vrede voor de mensheid.

Contemplatieve praktijken en hun voordelen

Contemplatieve praktijk verwijst naar een specifiek type observatie waarin er totale toewijding is om de aard van de werkelijkheid te onthullen, te verduidelijken en te manifesteren. Contemplatie verwijst ook naar een reflectieve stijl van cognitie die ons in staat kan stellen om deel te nemen aan significante acties, waarbij we onszelf en anderen in de samenleving dienen.

In de afgelopen jaren hebben talloze onderzoeken aangetoond dat mindfulness-meditatietechnieken geassocieerd zijn met het verminderen van stress, het versterken van de immuunfunctie, het matigen van depressie en angst en het verminderen van meldingen van chronische pijn bij patiënten. Gezien de voor de hand liggende psychologische en fysiologische voordelen van meditatieve technieken bij het verlichten van angst, stress en depressie, lijkt het vrij duidelijk dat oosterse en westerse benaderingen met succes zijn geïntegreerd.

Verdere vooruitgang in de contemplatieve wetenschap en haar praktijken stelden ons in staat om manieren te onthullen om voor onszelf en anderen te zorgen die vrede, geluk, gezondheid en welzijn voor individuen en gemeenschappen bevorderen. Door diverse, op feiten gebaseerde contemplatieve praktijken te bestuderen, kunnen we nu identificeren waarom, hoe en wanneer bepaalde praktijken onze gezondheid, focus, welzijn, leren, zelfcompassie, empathie, positieve emoties, medelevend handelen, communicatie en preventie van burn-out.

Simpel gezegd, contemplatieve praktijken trainen vaardigheden door een bepaalde mate van dwang of discipline op te leggen aan een typisch ongereguleerde mentale of fysieke gewoonte. Hun kenmerkende kenmerk is dat ze vereisen dat mensen vrijwillige controle uitoefenen om zich te concentreren op specifieke objecten (bijvoorbeeld hun adem) of mentale inhoud (zoals hun lijden of verlichting ervan). Dergelijke aandachtige, opmerkzame praktijken resulteren in het ontwikkelen van het concentratievermogen, het effectief begrijpen en beheren van emoties en stress, het verwerven van kennis over jezelf en het cultiveren van een prosociale houding.

Non-dualiteit en contemplatieve wetenschappen

Het cultiveren van een perceptuele verandering weg van een overheersende ego-zelfidentificatie naar zelfrealisatie en non-duaal bewustzijn is een doel van veel meditatieve filosofieën en praktijken, inclusief contemplatieve praktijken. Methoden voor non-duale realisatie zijn talrijk en omvatten cognitieve processen van desidentificatie, contemplatie van de eeuwenoude vraag 'wie ben ik?', in bewustzijn zitten zonder enig object van focus, non-duaal bewustzijn isoleren via gerichte aandacht, of het gebruik van mantra. Hoewel mindfulness op zichzelf geen non-duaal bewustzijn is, kan het een van de manieren zijn om het te benaderen.

Door deze methode van non-duale realisatie verliest een persoon elk gevoel van afscheiding van de wereld en ervaart de wereld als zelf. Een dergelijke staat van bewustzijn wordt typisch gekenmerkt door een groot gevoel van liefde voor anderen en een gevoel van vrijheid van gedachten en gevoelens. Zoals dokter Javier García Campayo uitlegt in zijn boek 'Leegte en non-dualiteit'Zelf kennen door non-duale realisatie stelt ons in staat om minder authentieke, ego-gedreven identiteit los te laten. Het is een doel dat het waard is om voor te vechten.

Contemplatieve wetenschappen en fundamentele vrede

Terwijl neurowetenschap en psychologie hun licht hebben geworpen op de cognitieve processen die ons in staat stellen te overleven en te bloeien, biedt contemplatieve wetenschap een baanbrekend perspectief voor het uitbreiden van het menselijk vermogen om echt welzijn te realiseren. Het creëert ook een link tussen de materiële wereld en het onderbewuste rijk die het traditionele, op wetenschap gebaseerde begrip van het zelf overtreft.

Zonder de geest en het hart te trainen, kunnen mensen geen vrede met zichzelf hebben. Daardoor zijn ze niet in staat een vreedzame wereld voor zichzelf en anderen te creëren. Het cultiveren van liefde, rust, mededogen en harmonie is van vitaal belang voor het oplossen van de conflicten en problemen waarmee de mensheid tegenwoordig wordt geconfronteerd. Echte vrede, rust, aandachtsvermogen en focus zijn cruciale hulpmiddelen voor diegenen die verlangen naar zelfonderzoek en zelfinzicht. Als het doel van ons leven is om 'jezelf te kennen', is er geen betere manier om dat te doen dan door middel van contemplatieve oefeningen.

Waarom? Omdat contemplatieve praktijken een oplossing zijn voor het lijden veroorzaakt door de verwaarlozing van ons innerlijke leven. Alleen door contemplatieve praktijken op te nemen en te integreren, kunnen we fundamentele persoonlijke vrede en begin de wereld te helen. Door deze praktijken te combineren, kunnen we leren om met de ups en downs van het leven beter om te gaan en ethische waarden en positieve emoties zoals liefde, vrede, mededogen en gelijkmoedigheid te cultiveren. Bovendien kunnen deze praktijken mensen helpen bij hun intellectuele bezigheden door hun aandacht te verfijnen, een blijvende focus te ontwikkelen en hen hulpmiddelen te geven om de ontberingen van het leven aan te kunnen. Contemplatieve wetenschappen en hun praktijken kunnen dus worden gezien als de uitweg uit het lijden voor mensen en de hele wereld.

Studies hebben aangetoond dat wanneer mensen meditatie of een andere contemplatieve oefening leren, ze weten dat het mogelijk is om repetitieve emotionele en conceptuele patronen te stoppen en af ​​te stemmen op het ware potentieel van de geest. Ze kunnen bevrijd worden van depressie, angst, starre oordelend denken, enz. Ze kunnen een gevoel van empowerment bereiken in meditatie wanneer ze beseffen dat ze niet het slachtoffer hoeven te zijn van de zich herhalende negativiteit van de geest. Ze kunnen zien hoe dit vertrouwen langzaam alle aspecten van hun leven verbetert.

Hoewel meditatie soms wordt gezien als de modernistische impuls voor zelfontdekking en transformatie, verwachten contemplatieve wetenschappers dat iemand ontdekt dat er geen verenigd zelf bestaat. Veronderstel echter dat meditatie of een andere meditatieve oefening wordt gezien als een hulpmiddel voor zelfverbetering. In dat geval kan het het ego en de notie van zelf versterken in plaats van tot niet-zelf te leiden. De juiste manier om met deze praktijken om te gaan, is dus niet zelfverbetering na te streven, maar mededogen met iedereen. Anders zullen contemplatieve praktijken voor zelfverbetering onvermijdelijk de zelfidentiteit bevorderen.

Het doel van mindfulness, meditatie en contemplatieve oefeningen is niet om onze geest los te maken van de fenomenale wereld, maar om de geest in staat te stellen volledig aanwezig te zijn in de wereld en mededogen, liefde en vrede te cultiveren in onze interactie met de wereld. We moeten volledig aanwezig zijn in onze acties, zodat ons gedrag steeds responsiever en bewuster kan worden, niet alleen van onze percepties, maar voor het geheel door een meelevend inzicht in de hachelijke situatie van anderen. De waarheid is dat we de wereld ten goede kunnen veranderen, maar om de wereld te veranderen, moeten we bij onszelf beginnen. Een waardevol doel, inderdaad.

Met de nieuwe World Happiness Foundation-stoel on Contemplatieve Wetenschappen aan de Universiteit van Zaragoza in Spanje, creëren we een van de meest geavanceerde centra om verder te gaan dan de huidige kennis en praktijk.